A) Ο κεντρικός σχεδιασμός είναι πιο αποτελεσματικός από την ελεύθερη αγορά. B) Η κυβερνητική ρύθμιση είναι απαραίτητη για μια δίκαιη οικονομία. C) Η οικονομική ελευθερία οδηγεί στην προσωπική ελευθερία. D) Η φιλανθρωπία είναι η καλύτερη λύση για τη φτώχεια.
A) Είναι πάντα επωφελής για την οικονομία. B) Παρέχει τις απαραίτητες εγγυήσεις. C) Θα πρέπει να επεκταθεί σε όλους τους τομείς. D) Συχνά οδηγεί σε ακούσιες αρνητικές συνέπειες.
A) Εξαλείφει τον ανταγωνισμό. B) Ελέγχεται εύκολα από την κυβέρνηση. C) Επιτρέπει την εθελοντική ανταλλαγή. D) Εγγυάται ίσα αποτελέσματα.
A) Καθορισμός τιμών για αγαθά και υπηρεσίες. B) Καθοδήγηση όλων των οικονομικών δραστηριοτήτων. C) Υποκατάσταση ιδιωτικών φορέων σε όλους τους τομείς. D) Διατήρηση ενός σταθερού πλαισίου για την αγορά.
A) Εκπαιδευτική επιλογή και ανταγωνισμός. B) Κυβερνητικός έλεγχος των σχολείων. C) Περιορισμός της πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. D) Καθολική χρηματοδότηση της εκπαίδευσης.
A) Μειώνουν πάντα τον πληθωρισμό. B) Σταθεροποιούν την αγορά. C) Οδηγούν σε ελλείψεις και πλεονάσματα. D) Ωφελούν τους καταναλωτές.
A) Διακριτικές δημοσιονομικές πολιτικές. B) Μικρά κυβερνητικά προγράμματα. C) Συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. D) Μακροπρόθεσμες επενδυτικές στρατηγικές.
A) Και τα δύο εμπλεκόμενα μέρη. B) Κυβερνητικά συμφέροντα. C) Κανένα από τα δύο μέρη. D) Μόνο το ισχυρότερο κόμμα.
A) Να υποστηρίξει την πλήρη οικονομική ισότητα. B) Να προτείνει μια επαναστατική κυβερνητική αλλαγή. C) Να υποστηρίξει τον κυβερνητικό έλεγχο της οικονομίας. D) Προώθηση των αρχών μιας ελεύθερης κοινωνίας. |