A) Ένα φαινόμενο κατά το οποίο τα άτομα είναι λιγότερο πιθανό να προσφέρουν βοήθεια σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης όταν υπάρχουν και άλλα άτομα. B) Μια ενστικτώδης αντίδραση για την παροχή βοήθειας σε οποιαδήποτε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. C) Μια συμπεριφορά που ενθαρρύνει τα άτομα να παρεμβαίνουν σε ομαδικά περιβάλλοντα. D) Μια μελέτη που δείχνει ότι οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να βοηθήσουν όταν είναι μόνοι τους.
A) 1968. B) 1982. C) 1990. D) 1975.
A) Διάχυση της ευθύνης. B) Αυξημένη αίσθηση προσωπικής ευθύνης. C) Ισχυρές ατομικιστικές αξίες. D) Γρήγορη λήψη αποφάσεων.
A) Να έχετε επίγνωση μιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης. B) Εκτίμηση των κινδύνων. C) Ανάληψη άμεσης δράσης για να βοηθήσουμε. D) Απόφαση για το αν θα παρέμβετε.
A) Οι άνθρωποι αισθάνονται μεγαλύτερη προσωπική ευθύνη να ανταποκριθούν όταν είναι παρόντες άλλοι. B) Οι άνθρωποι αναθέτουν επιλεκτικά την ευθύνη σε άλλους σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. C) Οι άνθρωποι ανταποκρίνονται πιο αποτελεσματικά σε ομάδες παρά μόνοι τους. D) Οι άνθρωποι αισθάνονται λιγότερη προσωπική ευθύνη να ανταποκριθούν όταν είναι παρόντες άλλοι.
A) Καθυστερεί τον χρόνο ανταπόκρισης σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. B) Δεν έχει καμία επίδραση στο χρόνο απόκρισης έκτακτης ανάγκης. C) Επιταχύνει το χρόνο απόκρισης σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. D) Επηρεάζει μόνο τον ατομικό χρόνο απόκρισης.
A) Υποθέστε ότι κάποιος άλλος θα βοηθήσει και απομακρυνθείτε. B) Αποφύγετε να εμπλακείτε σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. C) Αναλάβετε την προσωπική σας ευθύνη και παρεμβαίνετε. D) Βασιστείτε στους κοινωνικούς κανόνες για να καθοδηγήσετε τη συμπεριφορά σας.
A) Εκπαίδευση των ατόμων σχετικά με το φαινόμενο και τις συνέπειές του. B) Ενθάρρυνση των ανθρώπων να βασίζονται αποκλειστικά στη λήψη ομαδικών αποφάσεων. C) Προώθηση μιας ατομικιστικής στάσης σε ομαδικά περιβάλλοντα. D) Αγνοώντας την παρουσία άλλων σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. |