A) Foster Cline και Jim Fay. B) Ο Δρ Σποκ και η Μαίρη Πίφερ. C) T.B. Kuhl και S. Rogers. D) Jane Nelsen και Alfie Kohn.
A) Χρήση σκληρών τιμωριών για πειθαρχία. B) Εξάλειψη όλων των συνεπειών. C) Παροχή συνεχών ανταμοιβών για την καλή συμπεριφορά. D) Επιτρέποντας στα παιδιά να κάνουν επιλογές.
A) Αφήνοντας τα παιδιά να βιώσουν τα αποτελέσματα των επιλογών τους. B) Αγνοώντας τα συναισθήματα του παιδιού. C) Αποφυγή οποιασδήποτε μορφής τιμωρίας. D) Λήψη αποφάσεων για το παιδί.
A) Αγνοήστε το περιστατικό για να αποφύγετε την αντιπαράθεση. B) Κάντε μια μεγάλη διάλεξη για το λάθος. C) Συζητήστε τις συνέπειες και επιτρέψτε τους να μάθουν. D) Τιμωρήστε τους αμέσως χωρίς συζήτηση.
A) Απορρίψτε τα συναισθήματά τους και επιμείνετε στη συμμόρφωση. B) Τιμωρήστε τους επειδή είναι θυμωμένοι. C) Ενθαρρύνετέ τους να κρύβουν το θυμό τους. D) Επικυρώστε τα συναισθήματά τους θέτοντας ταυτόχρονα όρια.
A) Αυταρχικός και ελεγκτικός. B) Ενθουσιαστική, αλλά με σταθερά όρια. C) Αποσυνδεδεμένοι και αμέτοχοι. D) Επιεικής και επιεικής.
A) Δωροδοκία για την ενίσχυση της συμμόρφωσης. B) Ντροπή για τα λάθη. C) Υπερβολική επεξήγηση των κανόνων. D) Φυσικές συνέπειες.
A) Ως γεγονότα που πρέπει να αποτραπούν με κάθε κόστος. B) Ως λόγοι απογοήτευσης. C) Ως ευκαιρίες ανάπτυξης. D) Ως αντανάκλαση της δικής τους ανατροφής.
A) Ήρεμα και χωρίς θυμό. B) Με μακροσκελείς εξηγήσεις και διαλέξεις. C) Ως ένας τρόπος για να ντροπιάσει το παιδί. D) Με πολύ συναίσθημα και δράμα. |