A) Η οικονομική ελευθερία οδηγεί στην προσωπική ελευθερία.
B) Η φιλανθρωπία είναι η καλύτερη λύση για τη φτώχεια.
C) Η κυβερνητική ρύθμιση είναι απαραίτητη για μια δίκαιη οικονομία.
D) Ο κεντρικός σχεδιασμός είναι πιο αποτελεσματικός από την ελεύθερη αγορά.

A) Θα πρέπει να επεκταθεί σε όλους τους τομείς.
B) Συχνά οδηγεί σε ακούσιες αρνητικές συνέπειες.
C) Είναι πάντα επωφελής για την οικονομία.
D) Παρέχει τις απαραίτητες εγγυήσεις.

A) Ελέγχεται εύκολα από την κυβέρνηση.
B) Επιτρέπει την εθελοντική ανταλλαγή.
C) Εγγυάται ίσα αποτελέσματα.
D) Εξαλείφει τον ανταγωνισμό.

A) Καθοδήγηση όλων των οικονομικών δραστηριοτήτων.
B) Υποκατάσταση ιδιωτικών φορέων σε όλους τους τομείς.
C) Καθορισμός τιμών για αγαθά και υπηρεσίες.
D) Διατήρηση ενός σταθερού πλαισίου για την αγορά.

A) Καθολική χρηματοδότηση της εκπαίδευσης.
B) Περιορισμός της πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
C) Κυβερνητικός έλεγχος των σχολείων.
D) Εκπαιδευτική επιλογή και ανταγωνισμός.

A) Οδηγούν σε ελλείψεις και πλεονάσματα.
B) Ωφελούν τους καταναλωτές.
C) Μειώνουν πάντα τον πληθωρισμό.
D) Σταθεροποιούν την αγορά.

A) Διακριτικές δημοσιονομικές πολιτικές.
B) Μακροπρόθεσμες επενδυτικές στρατηγικές.
C) Μικρά κυβερνητικά προγράμματα.
D) Συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

A) Μόνο το ισχυρότερο κόμμα.
B) Κυβερνητικά συμφέροντα.
C) Και τα δύο εμπλεκόμενα μέρη.
D) Κανένα από τα δύο μέρη.

A) Προώθηση των αρχών μιας ελεύθερης κοινωνίας.
B) Να υποστηρίξει την πλήρη οικονομική ισότητα.
C) Να υποστηρίξει τον κυβερνητικό έλεγχο της οικονομίας.
D) Να προτείνει μια επαναστατική κυβερνητική αλλαγή.