A) Ένα φαινόμενο κατά το οποίο τα άτομα είναι λιγότερο πιθανό να προσφέρουν βοήθεια σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης όταν υπάρχουν και άλλα άτομα. B) Μια συμπεριφορά που ενθαρρύνει τα άτομα να παρεμβαίνουν σε ομαδικά περιβάλλοντα. C) Μια ενστικτώδης αντίδραση για την παροχή βοήθειας σε οποιαδήποτε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. D) Μια μελέτη που δείχνει ότι οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να βοηθήσουν όταν είναι μόνοι τους.
A) 1982. B) 1990. C) 1975. D) 1968.
A) Αυξημένη αίσθηση προσωπικής ευθύνης. B) Ισχυρές ατομικιστικές αξίες. C) Διάχυση της ευθύνης. D) Γρήγορη λήψη αποφάσεων.
A) Ανάληψη άμεσης δράσης για να βοηθήσουμε. B) Εκτίμηση των κινδύνων. C) Απόφαση για το αν θα παρέμβετε. D) Να έχετε επίγνωση μιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης.
A) Οι άνθρωποι ανταποκρίνονται πιο αποτελεσματικά σε ομάδες παρά μόνοι τους. B) Οι άνθρωποι αισθάνονται λιγότερη προσωπική ευθύνη να ανταποκριθούν όταν είναι παρόντες άλλοι. C) Οι άνθρωποι αισθάνονται μεγαλύτερη προσωπική ευθύνη να ανταποκριθούν όταν είναι παρόντες άλλοι. D) Οι άνθρωποι αναθέτουν επιλεκτικά την ευθύνη σε άλλους σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.
A) Δεν έχει καμία επίδραση στο χρόνο απόκρισης έκτακτης ανάγκης. B) Επηρεάζει μόνο τον ατομικό χρόνο απόκρισης. C) Επιταχύνει το χρόνο απόκρισης σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. D) Καθυστερεί τον χρόνο ανταπόκρισης σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.
A) Αποφύγετε να εμπλακείτε σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. B) Υποθέστε ότι κάποιος άλλος θα βοηθήσει και απομακρυνθείτε. C) Αναλάβετε την προσωπική σας ευθύνη και παρεμβαίνετε. D) Βασιστείτε στους κοινωνικούς κανόνες για να καθοδηγήσετε τη συμπεριφορά σας.
A) Αγνοώντας την παρουσία άλλων σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. B) Προώθηση μιας ατομικιστικής στάσης σε ομαδικά περιβάλλοντα. C) Εκπαίδευση των ατόμων σχετικά με το φαινόμενο και τις συνέπειές του. D) Ενθάρρυνση των ανθρώπων να βασίζονται αποκλειστικά στη λήψη ομαδικών αποφάσεων. |