A) Foster Cline και Jim Fay. B) T.B. Kuhl και S. Rogers. C) Jane Nelsen και Alfie Kohn. D) Ο Δρ Σποκ και η Μαίρη Πίφερ.
A) Χρήση σκληρών τιμωριών για πειθαρχία. B) Παροχή συνεχών ανταμοιβών για την καλή συμπεριφορά. C) Εξάλειψη όλων των συνεπειών. D) Επιτρέποντας στα παιδιά να κάνουν επιλογές.
A) Αποφυγή οποιασδήποτε μορφής τιμωρίας. B) Αφήνοντας τα παιδιά να βιώσουν τα αποτελέσματα των επιλογών τους. C) Αγνοώντας τα συναισθήματα του παιδιού. D) Λήψη αποφάσεων για το παιδί.
A) Συζητήστε τις συνέπειες και επιτρέψτε τους να μάθουν. B) Τιμωρήστε τους αμέσως χωρίς συζήτηση. C) Αγνοήστε το περιστατικό για να αποφύγετε την αντιπαράθεση. D) Κάντε μια μεγάλη διάλεξη για το λάθος.
A) Απορρίψτε τα συναισθήματά τους και επιμείνετε στη συμμόρφωση. B) Τιμωρήστε τους επειδή είναι θυμωμένοι. C) Ενθαρρύνετέ τους να κρύβουν το θυμό τους. D) Επικυρώστε τα συναισθήματά τους θέτοντας ταυτόχρονα όρια.
A) Αυταρχικός και ελεγκτικός. B) Αποσυνδεδεμένοι και αμέτοχοι. C) Επιεικής και επιεικής. D) Ενθουσιαστική, αλλά με σταθερά όρια.
A) Υπερβολική επεξήγηση των κανόνων. B) Ντροπή για τα λάθη. C) Φυσικές συνέπειες. D) Δωροδοκία για την ενίσχυση της συμμόρφωσης.
A) Ως αντανάκλαση της δικής τους ανατροφής. B) Ως ευκαιρίες ανάπτυξης. C) Ως λόγοι απογοήτευσης. D) Ως γεγονότα που πρέπει να αποτραπούν με κάθε κόστος.
A) Ήρεμα και χωρίς θυμό. B) Με μακροσκελείς εξηγήσεις και διαλέξεις. C) Ως ένας τρόπος για να ντροπιάσει το παιδί. D) Με πολύ συναίσθημα και δράμα. |