A) Acil bir durumda başkaları varken bireylerin yardım teklif etme olasılığının daha düşük olduğu bir olgu.
B) Bireyleri grup ortamlarına müdahale etmeye teşvik eden bir davranış.
C) İnsanların yalnızken yardım etmeye daha yatkın olduğunu gösteren bir çalışma.
D) Herhangi bir acil durumda yardımcı olmak için içgüdüsel bir tepki.

A) 1982.
B) 1975.
C) 1990.
D) 1968.

A) Artan kişisel sorumluluk duygusu.
B) Hızlı karar verme becerisi.
C) Sorumluluğun yayılması.
D) Güçlü bireyci değerler.

A) Müdahale edip etmemeye karar verme.
B) Yardım etmek için doğrudan harekete geçmek.
C) İlgili risklerin değerlendirilmesi.
D) Acil bir durumun farkında olmak.

A) İnsanlar başkaları varken yanıt verme konusunda daha fazla kişisel sorumluluk hissederler.
B) İnsanlar başkaları varken yanıt verme konusunda daha az kişisel sorumluluk hissederler.
C) İnsanlar acil durumlarda sorumluluğu seçici olarak başkalarına atarlar.
D) İnsanlar tek başlarına değil, gruplar halinde daha verimli tepki verirler.

A) Yalnızca bireysel yanıt süresini etkiler.
B) Acil durum müdahale süresini geciktirir.
C) Acil durum müdahale süresini hızlandırır.
D) Acil durum müdahale süresi üzerinde hiçbir etkisi yoktur.

A) Başka birinin yardım edeceğini varsayın ve uzaklaşın.
B) Kişisel sorumluluk alın ve müdahale edin.
C) Acil durumlara karışmaktan kaçının.
D) Davranışları yönlendirmek için sosyal normlara güvenin.

A) Acil durumlarda başkalarının varlığını görmezden gelmek.
B) Grup ortamlarında bireyci bir tutumu teşvik etmek.
C) İnsanları yalnızca grup kararlarına güvenmeye teşvik etmek.
D) Bireyleri bu olgu ve sonuçları hakkında eğitmek.