A) Polinomdaki tüm terimlerin kuvvetlerinin toplamı. B) Polinomdaki değişkenin en yüksek gücü. C) Polinomdaki terim sayısı. D) En yüksek güç teriminin katsayısı.
A) Bilinen veri noktaları arasındaki değerlerin tahmin edilmesi. B) Veri noktalarının tam değerlerini bulma. C) Daha iyi doğruluk için veri aykırı değerlerinin göz ardı edilmesi. D) Belirli bir kalıba uyması için verilerin manipüle edilmesi.
A) Veri noktalarına tam olarak uyma. B) Veri noktaları ile yaklaşık fonksiyon arasındaki karesel farkların toplamının minimize edilmesi. C) Ortalama yerine medyanı kullanmak. D) Verilerdeki aykırı değerlerin maksimize edilmesi.
A) Weierstrass Yaklaşım Teoremi B) Cauchy'nin Ortalama Değer Teoremi C) Bolzano'nun Ara Değer Teoremi D) Rolle Teoremi
A) İnterpolasyon ayrık veriler için kullanılırken, yaklaşım sürekli veriler için kullanılır. B) İnterpolasyon tüm veri noktalarından geçerken, yaklaştırma geçmez. C) İnterpolasyon, yaklaştırmadan daha az doğrudur. D) Yaklaşım kesin değerler sağlarken enterpolasyon tahminler sağlar.
A) Enterpolasyon için kullanılan parçalı polinom fonksiyonlardır. B) En küçük kareler yaklaşımı için kullanılan üstel fonksiyonlardır. C) Veri yumuşatma için kullanılan trigonometrik fonksiyonlardır. D) Hata analizi için kullanılan rasyonel fonksiyonlardır.
A) Yaklaşımda hata olmaması. B) Gerçek fonksiyon ile yaklaşımı arasındaki fark. C) Yaklaşımdaki veri noktalarının sayısı. D) Yaklaşımda hesaplanan tüm hataların toplamı.
A) Daha iyi doğruluk için verilere daha fazla gürültü ekler. B) Yaklaşım modelinin karmaşıklığını artırır. C) Verilerdeki aykırı değerlere daha fazla ağırlık uygular. D) Aşırı uyumu önler ve yaklaşımın genelleştirilmesini iyileştirir.
A) Çok değişkenli ve etkileşimli fonksiyonları idare edebilirler. B) Tek değişkenli tekniklere göre hesaplama açısından daha az yoğundurlar. C) Doğru sonuçlar için daha az veri noktasına ihtiyaç duyarlar. D) Yalnızca doğrusal yaklaşımlarla sınırlıdırlar. |