A) Polinomdaki değişkenin en yüksek gücü. B) Polinomdaki terim sayısı. C) En yüksek güç teriminin katsayısı. D) Polinomdaki tüm terimlerin kuvvetlerinin toplamı.
A) Daha iyi doğruluk için veri aykırı değerlerinin göz ardı edilmesi. B) Bilinen veri noktaları arasındaki değerlerin tahmin edilmesi. C) Veri noktalarının tam değerlerini bulma. D) Belirli bir kalıba uyması için verilerin manipüle edilmesi.
A) Veri noktalarına tam olarak uyma. B) Ortalama yerine medyanı kullanmak. C) Veri noktaları ile yaklaşık fonksiyon arasındaki karesel farkların toplamının minimize edilmesi. D) Verilerdeki aykırı değerlerin maksimize edilmesi.
A) Yaklaşımdaki veri noktalarının sayısı. B) Yaklaşımda hata olmaması. C) Yaklaşımda hesaplanan tüm hataların toplamı. D) Gerçek fonksiyon ile yaklaşımı arasındaki fark.
A) Doğru sonuçlar için daha az veri noktasına ihtiyaç duyarlar. B) Yalnızca doğrusal yaklaşımlarla sınırlıdırlar. C) Çok değişkenli ve etkileşimli fonksiyonları idare edebilirler. D) Tek değişkenli tekniklere göre hesaplama açısından daha az yoğundurlar.
A) Hata analizi için kullanılan rasyonel fonksiyonlardır. B) En küçük kareler yaklaşımı için kullanılan üstel fonksiyonlardır. C) Veri yumuşatma için kullanılan trigonometrik fonksiyonlardır. D) Enterpolasyon için kullanılan parçalı polinom fonksiyonlardır.
A) Cauchy'nin Ortalama Değer Teoremi B) Bolzano'nun Ara Değer Teoremi C) Rolle Teoremi D) Weierstrass Yaklaşım Teoremi
A) Aşırı uyumu önler ve yaklaşımın genelleştirilmesini iyileştirir. B) Yaklaşım modelinin karmaşıklığını artırır. C) Verilerdeki aykırı değerlere daha fazla ağırlık uygular. D) Daha iyi doğruluk için verilere daha fazla gürültü ekler.
A) Yaklaşım kesin değerler sağlarken enterpolasyon tahminler sağlar. B) İnterpolasyon ayrık veriler için kullanılırken, yaklaşım sürekli veriler için kullanılır. C) İnterpolasyon tüm veri noktalarından geçerken, yaklaştırma geçmez. D) İnterpolasyon, yaklaştırmadan daha az doğrudur. |