A) Bireyleri grup ortamlarına müdahale etmeye teşvik eden bir davranış.
B) İnsanların yalnızken yardım etmeye daha yatkın olduğunu gösteren bir çalışma.
C) Acil bir durumda başkaları varken bireylerin yardım teklif etme olasılığının daha düşük olduğu bir olgu.
D) Herhangi bir acil durumda yardımcı olmak için içgüdüsel bir tepki.

A) 1968.
B) 1990.
C) 1975.
D) 1982.

A) Hızlı karar verme becerisi.
B) Güçlü bireyci değerler.
C) Artan kişisel sorumluluk duygusu.
D) Sorumluluğun yayılması.

A) Müdahale edip etmemeye karar verme.
B) İlgili risklerin değerlendirilmesi.
C) Yardım etmek için doğrudan harekete geçmek.
D) Acil bir durumun farkında olmak.

A) İnsanlar başkaları varken yanıt verme konusunda daha fazla kişisel sorumluluk hissederler.
B) İnsanlar başkaları varken yanıt verme konusunda daha az kişisel sorumluluk hissederler.
C) İnsanlar acil durumlarda sorumluluğu seçici olarak başkalarına atarlar.
D) İnsanlar tek başlarına değil, gruplar halinde daha verimli tepki verirler.

A) Acil durum müdahale süresi üzerinde hiçbir etkisi yoktur.
B) Yalnızca bireysel yanıt süresini etkiler.
C) Acil durum müdahale süresini geciktirir.
D) Acil durum müdahale süresini hızlandırır.

A) Acil durumlara karışmaktan kaçının.
B) Davranışları yönlendirmek için sosyal normlara güvenin.
C) Kişisel sorumluluk alın ve müdahale edin.
D) Başka birinin yardım edeceğini varsayın ve uzaklaşın.

A) Grup ortamlarında bireyci bir tutumu teşvik etmek.
B) İnsanları yalnızca grup kararlarına güvenmeye teşvik etmek.
C) Acil durumlarda başkalarının varlığını görmezden gelmek.
D) Bireyleri bu olgu ve sonuçları hakkında eğitmek.